Leave a message!

Chapeau! Meeslepend stuk! Na afloop waren wij ‘in trance’! Woorden niet meer nodig. Tijd speelde geen rol. We zaten geketend aan onze stoelen, 'met mond open’. Wij wilden met opzet niet bij het gesprek zijn voorafgaand aan de uitvoering. Onze eigen gevoelens laten spelen zonder achtergrond te weten leek ons het fijnste. En dat was ook zo, voor ons. Dit was het tweede ballet dat wij zagen van Isabella. Het eerste was ook al zo tranentrekken, emotioneel, ‘ne me quitte pas’. Veel plezier in het schrijven en uitvoeren van de stukken. Vriendelijke groet, V. Mutsaerts

Geachte Isabelle en dansers, Afgelopen zaterdag in de schouwburg De Kampanje in Den Helder genoten van de adembenemende voorstelling. Alleen vond ik de muziek wat te hard staan, maar dat hoort bij mijn leeftijd (80 jaar). De choreagrafie was bijzonder te noemen. Persoonlijk heb ik het meest genoten van Boby Ari Setiawan, vooral zijn handbewegingen. Hiermee wil ik niets tekort doen aan de prestaties van de andere dansers , maar hij trok het meest mijn aandacht. Hartelijke groet en nog veel succes, Betty Elkerbout

In 1 woord GEWELDIG. Nou ga ik niet zo heel erg vaak naar het theater, maar dit was echt de allermooiste voorstelling waar ik naar toe ben geweest. De imposante schermen met de prachtige video’s van de elementen, het lichtspel op de grond, de prachtige kleding en natuurlijk de geweldige choreografie en dans. Alles paste bij elkaar. Alles versterkte elkaar. Alle elementen, alle culturen, de herkenbare menselijke machteloosheid, het onderworpen zijn aan aantrekking en afstoting, niemand lijkt er aan te ontkomen. Zelfs de aftiteling was prachtig. Een terechte eer voor de dansers, die echt een gezicht kregen. Ik heb van de eerste tot de laatste minuut genoten. Mijn dank

Gisteravond zijn we naar Tabula Rasa geweest in Nieuwegein. Wat hebben we genoten van de voorstelling! Prachtig!

Dag Isabelle, Ik heb de voorstelling 10 februari gezien in De Kampanje in Den Helder, Nederland en vond het adembenemend mooi! De film, de danser en de muziek werkelijk schitterend. Hartelijke groet, Kitty Mertz

Hebben reeds genoten van de prachtige voorstelling. Kijken al uit naar de volgende.

Wanneer komen jullie weer in het Wilminktheater in Enschede. Ik heb altijd zo genoten van de voorstellingen van Isabelle, groetjes Ineke

Lieve Isabelle, Ik ben zo dankbaar voor het mogen beleven van deze prachtige emotionele voorstelling. Eigenlijk doet elke beschrijving de vele herkenbare intense emoties en intimiteit tekort. Het liefdesleven in al zijn/haar dramatiek en kwetsbare herstel. Zo puur vertaald. Ik kijk uit naar de volgende voorstelling. Vriendelijke groet, Patricia

Aangezien ik zeer onder de indruk was van de voorstelling “ Ne me quitte pas” in Eindhoven ben ik gisteren met drie vriendinnen naar Tabula Rasa (Isabelle Beernaert) in Den Bosch geweest. Wat een geweldige voorstelling!! Indrukwekkend en overrompelend hoe de dansers moties uitdrukken. Had regelmatig de beleving onderdeel te zijn van een video-film… Prachtige muzikale keuzes ook. Kortom: intens genieten!

Beste Isabelle, Afgelopen woensdag was ik bij Tabula Rasa in Den Bosch. Ik vond het fantastisch! Heb ook jouw andere voorstellingen gezien en heb daar ook hele goede herinneringen aan. Tabula Rasa kenmerkte zich door een buitengewone dynamiek tussen de dansers. Ik was vooral weg van Boby Ari Setiawan: een prachtige rol die voor mij alles met elkaar verbond. Daarnaast de sublieme natuuropnamen: overweldigend. De muziek maakte het geheel af. Ik kan niet wachten tot Le temps perdu in de theaters komt Tabula Rasa als nieuw begin had die avond ook een andere betekenis. Mijn man kon niet mee: wie dan? Al mijn vriendinnen hadden je voorstelling al in andere steden gezien. Ik vroeg de Syrische dame die ik vanuit Vluchtelingenwerk begeleid. Allereerst vond haar man het goed dat ze mee ging: dat is al bijzonder. In het theater gekomen constateerde zij dat ze de enige met een hoofddoek was. Dan kijk je zelf ook weer met nieuwe ogen naar zoiets want eerlijk gezegd was me dat nog nooit opgevallen. Het was de eerste keer dat zij een balletvoorstelling bijwoonde in haar leven: over een nieuw begin gesproken. En omdat het haar eerste keer was kwamen haar emoties puur naar buiten. Op een gegeven moment zag ik tranen langs haar wangen biggelen, gewoon door de belevenis. Later spraken we er over en vertelde ze dat naast het feit dat veel dansscenes haar gewoon emotioneerden door ze te zien en voelen, er ook nare herinneringen aan de oorlog in Aleppo omhoog kwamen. Zoals het moment waarop de dansers met zwarte maskers op verschenen of de scenes met het heftige vuur. Dan begrijp je een fractie van wat deze oorlog en te moeten vluchten betekend moet hebben voor een gezin met kleine kinderen. Na de voorstelling kon ze (zonder voorkennis) perfect aangeven waarover Tabula Rasa ging, gewoon door te kijken en te voelen. Voor mij gaf deze ‘ontmoeting’ een totaal andere dimensie aan de voorstelling. Leerzaam ook om door andermans ogen te kijken. Ik zal me deze avond nog lang als parel herinneren, dus ook dank daarvoor! Dit wilde ik nog even kwijt. Succes met het maken van de nieuwe voorstelling (ongetwijfeld weer samen met je dochter). Wat een bijzondere ervaring moet dat zijn! Hartelijke groeten van Marian Baardwijk

Een tsunami, een uitbarsting van vuur. Je kunt geen kant op, je ondergaat. Een explosie van bewegingen, als communicatie . Brutaal direct , overweldigend. De tijd is herleid tot het onmiddellijke nu, niet meer dan een punt. Geen eigen associaties , geen eigen analyses. Een bevroren gedichtenstroom waarop dans, beelden en klanken in een innige verstrengeling glijden. Eenmaal “tabula rasa” je terug in je eigen “zijn” geworpen heeft (de voorstelling grijpt je bij jouw nekvel) kun je beelden vastgrijpen. De dansers zijn en waren groots en overheersend. Nooit brachten de immense beelden van natuurkrachten en wolkenkrabbers hen op het achterplan. Bruuske wendingen van energieke kracht naar relaxe soepelheid zijn zeer natuurlijk en doorleefd. Sierlijke afgeronde bewegingen naast staccato ’s. Rollend schuivend, vrouw over man , lijf intens op de grond om te verdwijnen en trots te herrijzen. Met strakke mimiek elkaar feilloos aanvoelen via vibraties van hun bewegingen. De sterk ritmische passages doen denken aan het ballet van de xxste eeuw. Vele stijlen worden naadloos door elkaar geweven, herkenbaar voor een breed publiek. Sommige dansposes zijn gebeiteld zoals de Spaanse Zurbaran ze zou geschilderd hebben. Huid glijdt uit zwarte en witte danskledij strak en los . Hartstochtelijk rood verbindt. Zelf tabula rasa geworden om nadien in dansbeelden te kunnen denken,… hunkerend naar meer…