Le Temps perdu

Tout le temps qui passe ne se rattrape guère, tout le temps perdu ne se rattrape plus. Wat blijft is wat altijd is geweest en altijd zal zijn. Verloren tijd die niet moet worden gezocht, omdat het in het verleden ligt, omdat het voorbij is.

Na het enorme succes van haar acht voorgaande theaterproducties, keert gelauwerd choreografe Isabelle Beernaert in haar nieuwe dansvoorstelling le Temps perdu terug naar de essentie. In deze voorstelling brengt Isabelle een ode aan het alledaagse leven en laat ze door de ogen van vier koppels de rijkdom van het kleine, het ‘vanzelfsprekende ‘ zien. Authenticiteit en subtiliteit staan centraal en komen tot uiting in de danstechniek en puurheid van de bewegingen. De ziel spreekt door de dans heen . Zoals we gewend zijn van de choreografe zullen in een verfijnde vorm inlLe Temps perdu het alledaagse van de mens, het niet voor de hand liggende, de onderliggende emoties, het diepzinnige, de passie die ons doet leven, voelen, zien en horen tot uiting komen. Een zintuiglijke beleving.

Vier fases in de liefde, vier coupletten, vier duetten.

De jaren verstrijken en ieder seizoen heeft zijn eigen aantrekkelijkheid. In le Temps perdu laat Isabelle met vier koppels, die de vier seizoenen vertegenwoordigen, de rijkdom van het kleine, het vanzelfsprekende, zien. Pure, ogenschijnlijk alledaagse bewegingen worden opnieuw geïnterpreteerd, om de genuanceerde schoonheid te zoeken. Met het oplopen van de leeftijd, het verstrijken van de seizoenen, worden de koppels fragieler, maar sterker in hun samenzijn.

Geen moment is verloren.

Stop met vechten tegen de feiten van het leven, omarm elk seizoen. De ijzige kou en zware storm maakt dat je de stralende zon des te meer kunt waarderen. Door de seizoenen heen ontstaat groei. De ademhaling, de rustmomenten, de overgangen, zijn de essentie van ons bestaan.

Echtheid in beweging.

Na 8 danstheater-voorstellingen keert Beernaert terug naar de essentie. Authenticiteit en subtiliteit staan centraal, wat uiting krijgt door de dans en de puurheid in de bewegingen. De ziel spreekt door de dans heen. Zoals we gewend zijn van de choreografe zullen in een verfijnde vorm in le Temps perdu het alledaagse van de mens, het niet voor de hand liggende, de onderliggende emoties, het diepzinnige, de passie die ons doet leven, voelen, zien en horen tot uiting komen. Een zintuiglijke beleving.